Επιμνημόσυνος Λόγος εις μνήμη Χαράλαμπου Πεττεμερίδη

ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ 1955-1959 ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΠΕΤΤΕΜΕΡΙΔΗ-ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ,ΤΗΣ ΗΡΩΙΔΑΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ,ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΕΤΤΕΜΕΡΙΔΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021 ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΟΒΟΛΟ

ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΕΣΑΟΡΙΑΣ κ.κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

ΟΜΙΛΗΤΗΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ-ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΚΟ


Σεβαστό Ιερατείο
Αγαπητοί προσκεκλημένοι
Κυρίες και κύριοι

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος αφήνουμε τα μάτια της ψυχής μας να ατενίσουν με θαυμασμό το γενναίο παλληκάρι των Κανναβιών τον Χαράλαμπο Πεττεμερίδη-Καραμανλή, τον Ξέρξη, όπως ήταν γνωστός στις τάξεις της Ε.Ο.Κ.Α. Μνημονεύουμε σήμερα τον λεβέντη των Κανναβιών που του έμελλε να κάνει το χωριό του ιερό προσκυνητάρι της αγωνιζόμενης Κύπρου. Παράλληλα μνημονεύουμε και όλους εκείνους τους κατοίκους των Κανναβιών που έφυγαν από την ζωή χαρούμενοι, γιατί νίκησαν τον σιδηρόφρακτο Αγγλικό στρατό, αλλά και πικραμένοι γιατί οι δυνατοί της γης στάθηκαν εμπόδιο στην ικανοποίηση των παντοτινών ονείρων τους.

Ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. αποτελεί αναμφίβολα την πιο χρυσή σελίδα της σύγχρονης ιστορίας μας. Μετέτρεψε την Κύπρο σ΄ ένα τεράστιο ναό μέσα στον οποίο ετελείτο η λειτουργία της Ελευθερίας. Ήταν η περίοδος 1955-1959 περίοδος αγώνα, θυσίας, υψηλού φρονήματος που άφησε ανεξίτηλη την σφραγίδα σε όλους τους νέους της εποχής εκείνης. Με την έναρξη του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α οι νέοι των Κανναβιών, αλλά και οι νέοι όλης της Κύπρου συναντώνται με τους ευρύτερους εθνικούς προσανατολισμούς του Ελληνισμού της Κύπρου, δένονται και ταυτίζονται με τους πόθους του λαού μας για εθνική δικαίωση.

Οι περισσότεροι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. φοίτησαν μόνο στο δημοτικό σχολείο. Ήταν γεωργοί, βοσκοί, εργάτες, κτίστες, ξυλοκόποι, μεροκαματιάρηδες. Αυτό όμως δεν εμπόδιζε κανένα νέο να συμμετάσχει στον απελευθερωτικό αγώνα του νησιού μας. Και αυτό έγινε και με τον Χαράλαμπο Πεττεμερίδη.

Ο Χαράλαμπος Πεττεμερίδης γεννήθηκε στα Καννάβια το 1934 και έπεσε μαχόμενος στις βουνοπλαγιές της Μαδαρής νοτιοδυτικά των Κανναβιών στις 6 Οκτωβρίου 1958. Γονείς του Χαράλαμπου ήταν η Ανδριανή και ο Γιάννης Πεττεμερίδης. Ήταν μέλος πολυμελούς οικογενείας με οικονομικά προβλήματα και δυσκολίες. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του και παρόλο που ήθελε να μάθει τέχνη δεν τα κατάφερε γιατί έπρεπε να δουλέψει. Ασχολήθηκε με διάφορες χειρωνακτικές εργασίες, τόσο στον Αμίαντο, όπου μυήθηκε στην Ε.Ο.Κ.Α, όσο και στο χωριό του. Ήταν εργατικός, φιλόθρησκος, φιλόπατρις, εχέμυθος, κοινωνικός, δοτικός, ευπροσήγορος και υπεύθυνος νέος. Ήταν ζωηρός και δυναμικός άνθρωπος, τίμιος και αγνός και με τη συμπεριφορά του κέρδισε την εμπιστοσύνη όλων.

Στις 4.11.1956 παντρεύτηκε την Ελένη Στυλιανού από τα Λαγουδερά, αδερφή του Ανδρέα Στυλιανού που ήταν μέλος της ομάδας Αυξεντίου. Δεν άργησε να ενταχθεί και να προσφέρει τα πάντα στον αγώνα. Η Ελένη ήταν κοπέλα γεμάτη δύναμη και ζωή. Στα μάτια της καθρεφτιζόταν η αλήθεια και η λεβεντιά. Ήταν λιγομίλητη και εχέμυθη, προσόντα που χρειαζόταν ο αγώνας για να προχωρεί και να γιγαντώνεται. Ήταν Σουλιώτισσα στο νου και την καρδιά και Σπαρτιάτισσα στον τρόπο έκφρασης και δράσης. Υπέφερε αφάνταστα από το χαμό του άντρα της, μα δεν λύγισε, δεν έκλαψε.

Ο Χαράλαμπος εντάχθηκε στον Αγώνα από τους πρώτους, είχε μάλιστα τη χαρά και την τιμή να υπηρετήσει τις ομάδες του ίδιου του Αρχηγού στα κρησφύγετα των Σπηλιών. Ήταν τροφοδότης και σύνδεσμος των αντάρτικων ομάδων της περιοχής αλλά και συνοδός ανταρτών. Έκρυψε τον Αυξεντίου μετά την μάχη των Σπηλιών. Συνεργάστηκε με τα πλείστα μέλη της Ε.Ο.Κ.Α. στην περιοχή Πιτσιλιάς-Σπηλιών, Αμιάντου. Άνοιξε κρησφύγετα τόσο στα βουνά όσο και στο σπίτι του. Στην κατασκευή κρησφύγετου στο σπίτι του εκτός από την γυναίκα του, βοήθησε και ο Σάββας Ροτσίδης, ενώ στην κατασκευή κρησφύγετων στα βουνά απεριόριστη βοήθεια είχε από τον Φειδία Συμεωνίδη. Το σπίτι του Χαράλαμπου μετά την διάνοιξη κρησφύγετου έγινε κέντρο στην περιοχή, με τους αντάρτες να βρίσκουν καταφύγιο σ’ αυτό αλλά και για τη διακίνηση κάθε μορφής υλικών απαραίτητων για τις ανάγκες της Οργάνωσης.

Τον Ιούλιο του 1957 το πρωτοπαλίκαρο των Σπηλιών προδόθηκε από πρώην συνεργάτες του. Συνελήφθηκε και οδηγήθηκε στο «Νταχάου» των Πλατρών, βασανίστηκε άγρια για δεκαεπτά μέρες και τα κατάφερε να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Τελικά αφού οι νέοι « ιεροεξεταστές» δεν κατάφεραν να πετύχουν αυτό που ήθελαν άφησαν ελεύθερο τον Χαράλαμπο, με τα σημάδια του εξευτελισμού και της ταπείνωσης εμφανή.

Πέρασαν εβδομάδες για να συνέλθει και να πιστέψει ότι μπορούσε να συνεχίσει τον Αγώνα. Όταν διαπίστωσε ότι οι « ταπεινοί προσκυνητές» των Άγγλων είχαν δώσει συγκεκριμένες πληροφορίες για την αγωνιστική του δράση είπε στη γυναίκα του πώς αν τον ξανασυλλάβουν, θα τον βασανίσουν και θα τον σκοτώσουν για αυτό “καλύτερα να πεθάνει πολεμώντας για την πατρίδα βγαίνοντας αντάρτης στα βουνά παρά να πεθάνει σ’ ένα κελί των Πλατρών”.

Το ‘πε και το έκανε. Με τέσσερις άλλους δημιούργησε αντάρτικη ομάδα στον τομέα του Τρυφωνίδη και άρχισαν δράση. Στις 6.10.1958 η αντάρτικη ομάδα-ο Πανίκος Σοφοκλέους από το Όμοδος, ο Χαράλαμπος Μιλτιάδους από τα Σπήλια, ο Ανδρέας Νίκου και ο Χαράλαμπος Πεττεμερίδης από τα Καννάβια και δυο συνοδοί τους από τα Λαγουδερά, οι Ανδρέας Αναστασίου και Διομήδης Γεωργιάδης- αποφάσισε να στήσει ενέδρα στην τοποθεσία «Γύρωνας», της Μούττης του χωριού Σαράντι, νοτιοδυτικά των Κανναβιών. Μετέβησαν στην περιοχή με κάθε προφύλαξη τοποθέτησαν νάρκη στο δρόμο από όπου θα περνούσαν τα αυτοκίνητα των Άγγλων, μοιράστηκαν χειροβομβίδες και όπλα και περίμεναν αρκετές ώρες. Μάταια. Ο εχθρός δεν εμφανιζόταν. Τότε η ομάδα αποφάσισε να αποχωρήσει. Ο Πεττεμερίδης αποσύνδεσε την νάρκη από την μπαταρία και προχώρησε για να συναντήσει και τα άλλα μέλη της ομάδας. Εκείνη ακριβώς την ώρα εμφανίστηκε μπροστά του, με σβησμένα τα φώτα, ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο. Πυροβόλησαν και σκότωσαν τον Χαράλαμπο. Οι συναγωνιστές του ανταπέδωσαν τους πυροβολισμούς. Σκότωσαν ένα στρατιώτη και τραυμάτισαν σοβαρά δυο άλλους στρατιώτες. Σκοτώθηκε όμως και ο Χαράλαμπος ποτίζοντας το δέντρο της Ελευθερίας με το ολικό αίμα του. Οι δύο αντάρτες κατέφυγαν στο σπίτι του Πολύβιου Χαβάτζια και ο Πανίκος Σοφοκλέους στο Σαράντι.

Ο Χαράλαμπος σώπασε για πάντα. Το πνεύμα του κινείται ελεύθερα στα Βουνά της Μαδαρής και ο ανδριάντας του με τον ανδριάντα του Ανδρέα Πατσαλίδη, άλλου ήρωα της Ε.Ο.Κ.Α που στήθηκαν μπροστά στο δημοτικό σχολείο του χωριού μαρτυρά ένα ένδοξο παρελθόν. Είναι αυτό ελάχιστη τιμή σ΄ αυτούς που το δημιούργησαν, θυσιάζοντας ακόμα και την ίδια τη ζωή τους αλλά και ένας οδοδείκτης για ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

Αγαπητοί μου,
Δεν χάνονται λαοί που τιμούν τους ένδοξους προγόνους τους. Για αυτό και οι Κανναβιώτες θα παραμείνουν εσαεί στο προσκήνιο της Ιστορίας, θα είναι σημαιοφόροι του χρέους και του καθήκοντος προς την πατρίδα, την ιστορία και τον άνθρωπο.

Το Σωματείο Χαράλαμπος Πεττεμερίδης ιδρύθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1978 με σκοπό να κρατήσει άσβεστη τη μνήμη του Χαράλαμπου Πεττεμερίδη και να μας θυμίζει τη δίψα του για Αγώνα και Ελευθερία.

Η ηρωίδα σύζυγος του Χαράλαμπου Πεττεμερίδη, Ελένη Στυλιανού Πεττεμερίδη, απεβίωσε τον Νοέμβριο του 2019.

Τιμή οφείλεται και σε όλους, επώνυμους και ανώνυμους που με την συνεισφορά τους κράτησαν και κρατούν ζωντανό το Σωματείο παρά τα προβλήματα και τις κακουχίες που αντιμετωπίζει η Κύπρος μας. Μνημονεύουμε λοιπόν σήμερα και τη γυναίκα του ήρωα, Ελένη Στυλιανού Πεττεμερίδη, καθώς και τα μέλη, τους Επίτιμους προέδρους και τους φίλους του Σωματείου που απεβίωσαν στα 43 χρόνια ζωής του Σωματείου.

Σεβαστό ιερατείο
Κυρίες και κύριοι

Δίσεκτα είναι τα χρόνια που περνά ο τόπος. Ο κορωνοϊός χτυπά ανελέητα και οι Τούρκοι, κυρίαρχοι του Βορρά προγραμματίζονται οργανωμένα και με τη δική μας αθέλητη συμβολή πως να βασιλεύσουν και στο Νότο, πώς να κατακτήσουν όλο το νησί.
Θα βρεθούμε πολύ σύντομα μπροστά σε μια νέα διαδικασία συνομιλιών και διαβουλεύσεων που δεν γνωρίζουμε που θα μας οδηγήσουν. Για τούτο και ανησυχούμε περισσότερο. Σκλαβιά είναι η κατοχή. Και τη φέραμε στο νησί μας με τα δικά μας λάθη. Η ιστορική όμως μνήμη, που δεν είναι τίποτε άλλο από την φωνή των αγωνιστών μας, απαιτεί να φανούμε συνεπείς απέναντι σ’ αυτούς που θυσίασαν την ίδια τους την ζωή στο βωμό της Ελευθερίας.

Οι άνθρωποι του 55 έσφιγγαν στα χέρια τους τα όπλα και τις χειροβομβίδες και στις ψυχές τους την ιδέα της Ελευθερίας, της ανθρωπιάς, του ήθους της πατρίδας. Εμείς σήμερα ζούμε με τη χίμαιρα των κάθε μορφής κερδοσκόπων σε βάρος των αρχών και των αληθινών αξιών της ζωής, την ανάγκη για την Πατρίδα, την Ελευθερία, τον άνθρωπο. Αυτό επιτάσσει από ψηλά ο Χαράλαμπος Πεττεμερίδης.

«Η ελευθερία ολόρθη προσφέρει σε σένα δυο στέφανους ένα από γήινα φύλλα και το άλλο από άστρα». (Αν. Κάλβος)

Ας είναι η μνήμη σας αιώνια.